حیران

نوش کن جامِ شرابِ یک منی

تا بِدان بیخِ غم از دل برکَنی

دل گشاده دار چون جامِ شراب

سر گرفته چند چون خُمّ دَنی

چون ز جام بی‌خودی رطلی کشی

کم زنی از خویشتن لاف منی

سنگسان شو در قدم نی همچو آب

جمله رنگ‌آمیزی و تَردامنی

دل به می دربند تا مردانه‌وار

گردن سالوس و تقوا بشکنی

خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر

خویشتن در پای معشوق افکنی